Чойрын хүү

Саяны амралтын өдрүүдээр жаал салхи энэ тэрд гараад сайхан л амарлаа. Зарим зүйлсийг жаахан хэтрүүлсэнийг эс тооцвол. Энэ жилийн зун ойрын хэдэн жил болоогүй зун болжийнэ. Манай нутгаар. Агаар салхи нь таараад адуу мал нь багшираад л. Айраг л байгаагүй нь жаахан тийм. Гэхдээ тун удахгүй айрагтайгаа залгах бололтой дог. Гурван насны морьд хурдалж, хуушуурын төлөө дайндаа андууд хамтдаа мордоод л. Хоцорч очоод хэдэн "наадмын" хуушуур цохьчоод нэг л сэтгэл болоод гэдэс дундуур хамтдаа ойрхон яваад хонь хагалах болов оо. Мэдээж хээрийн тэгээд Монгол үндэсний маань хоол хачин сайхан байв аа. Эр хүн шиг, зарим нь эртний хүмүүс шиг л иддийн байна өө. Эхнэр хүүхнүүд нь цүнхлээд л. За эхний өдрийн хоол их сайхан байгаль цаг агаар болоод хүмүүсийн хөөрүү сэтгэлтэй нийлээд сайхан гэдэс доторт сайхан л зохицлоо. Мэдээж махны араас мангир сонгинодоо нэмэр болгож "Морьтой Чингэсэээ" унацгаагаад дараагын аян болох гэр гэрийн зүг мордоод л давхицгаалаадаа. Өглөө эртлэн босож хүн төрхөө олж аваад өдрийг жаргалтайхан өнгөрөөж байтал алсын дуудлага ирээд гараад давхилаадаа. Яваад очтол өмнөх өдрийнх шиг зураглал нүдний өмнүүр урсав аа. Гол дунд нь ороод л явчлаа. Гэхдээ энэ удаа арай больё гээд туслах дүр бүтээсэн шигээ явж ээ байтал халуун чулуугаар хайрж түлж болгосон хоол маань ч хэдэн яс үлдээд ирэхийн алдад мордох цаг зарлаж "мориндоо" мордоцгоож эхэллээ. Би ч энэ удаа алхаад харья. Морь унаад бөгс холгоод дэмий байлаа гэдгээ учирлаад гэртээ хоёр гурван жижиг түлсэн махаа өвөртөлсөөр бие эрхтэн эрүүл бүтэн ирлээ. Ингэж л амралтын өдрүүдийг агаар салхи, наадмын хуушуур, халуун чулуугаар болгодог Монгол хоол, "Морьтой агаа"-тайгаа, Монгол эрчүүддээ зориулсан морины зурагтай "Жалам"-тайгаа нийлээд найзуудын хамт хөгжилтэй өнгөрөөлөө.